şunu ben yazmış olmak isterdim, müthiş parça:

uçları kırık

bir sen varmışsın ve biri istiyor seni
karanlıkmışsın uçları kırık saçları gibi
hemen arkanda o yürür
kanı aktıkça korkusu gözlerinde büyür

bir sen varmışsın ve biri bekliyor seni
dağınıkmışsın en yakını yorganı gibi
her rüyanda gizlice uyur
istemezsen yalnızlığa uyanmaya mecbur

dileğini tutmuş sayar sonsuzdan geri
yanarken yanakları üşürmüş elleri
ah dönebilsen bakabilsen geri
unutmuştun hatırlarsın belki ismini

yağmurlar yağdığında
biri geçerken yanından ellerine tutunur
yağmurlar durduğunda
biri kaybolur aniden bilerek unutulur, unutulur.

vega