Bana doğruyu söyle doktor!

İş bulduğumu, nerde çalıştığımı bilen arkadaşlarım, çok tebrik ediyorlar. Çok güzel bir iş gibi geliyormuş kulağa. (Evet arkadaşlar artık sound ediyor dememize gerek yok, kulağa geliyor diyebiliriz.) Valla ne yalan söyleyeyim, güzel bir iş. Şikayet edeni Allah çarpar, hele altı aylık işsizlikten sonra. Çok şanslıydım, selefim de çok sağolsun, Allah ne muradı varsa versin bana referans oldu. İnşallah altından kalkacağım.

Ama benim aslında entel-dantel işler yapmak istediğimi bilen arkadaşlarım, çok da enthusiastic sound etmeyiniz! Benden gerçekleri saklamayınız! Gerçi beğenmez gözükürseniz ona da kızarım. Mesela "güzel bir iş ama senin mutlaka yazar olman lazım, çok yeteneklisin!" diyebilirsiniz.

Bu arada Ekşi Sözlük'ten öğrendim ki bir yandan (teoride) kendine güvenmek, diğer yandan (pratikte) güvenmemek durumuna "prenses sendromu" deniyormuş. Her b.ku bilen sözlükçüler bunun da teşhisini koymuşlar. Kendilerini tanımadığımız için kendilerinde ne sendromu olduğunu bilemiyoruz. Belki kendilerinde de aynısı vardır, oturup bu kadar bilmişlikle bunları yazdıklarına göre başkaları hakkında? Neyse bende kesin var bu sendromdan, gocunduğum için kızıyorum sözlükçülere.